فردا روز پرستار است. واقعيت اين است كه به جاي سالي يك بار تبريك گفتن بي حاصل به پرستاران بايد ديد منشا اين همه مشكل كه از جامعه پرستاران سر بر آورده چيست؟ پرستاري يكي از مشاغل خاص است. افرادي به اين شغل جذب مي شوند كه صبرو استقامت زيادي دارند و نيز به اين شغل علاقمندند. ارتباط مستقيم با انسان هايي كه در شرايط بحراني بيماري به سر مي برند و ارائه خدمات به آنها روحيه بالايي را مي طلبد. روحيه اي كه ساعات كار طولاني و طاقت فرسا،حقوق ناچيز، و مشكلات زندگي اجتماعي، آن را ويران مي كند و نتيجه آن وجود پرستاران سرخورده اي است كه به جاي مددجويي از بيمار به دنبال ساعات اضافه كاري و دريافت حقوق بالاتر هستند. پرستاري كه مي داند اگر اين اضافه كاري هاي شبانه را در پرونده خود ثبت نكند احتمال اخراج شدنش خيلي زياد است، فكر و ذكرش را معطوف همين قضيه مي كند. اين در حالي است كه درصد بالايي از پرستاران به علت فشار كاري بسيار زياد از ناراحتي هاي جسمي رنج مي برند.
اگر قرار است كه بيمارستان ها ديگر نيروي پرستار جديد جذب نكنند ،كمبود نيروي كار اين بخش كه بيش از 600 هزار نفر است از كجا بايد تامين شود. و چرا دانشكده هاي پزشكي و پرستاري در اين رشته دانشجو مي پذيرند؟
در همين زمينه:
بیماران تالاسمی باید خودشان پرستار ببرند
وضعیت اسف بار پرستاران قراردادی در مراکز آموزشی/ يك پرستار